Family Law
قانون خانواده در انگلستان شامل مجموعه‌ای از قوانین و مقررات است که به روابط خانوادگی، ازدواج، طلاق، حضانت کودکان، و مسائل مالی میان اعضای خانواده می‌پردازد. این قوانین بر اساس قانون خانواده ۱۹۹۶ (Family Law Act 1996)، قانون کودک ۱۹۸۹ (Children Act 1989) و سایر قوانین مرتبط تنظیم شده‌اند تا از حقوق و منافع افراد خانواده، به ویژه کودکان، حمایت کنند. هدف از این قوانین، ایجاد تعادل و عدالت در حل مسائل و اختلافات خانوادگی است.
- قانون انگلستان درباره طلاق چه می‌گوید؟
- مراحل طلاق در انگلستان چیست؟
- قانون درباره حضانت کودک در انگلستان چه می‌گوید؟
- دادگاه درباره حضانت کودک چطور تصمیم می‌گیرد؟
- قرارداد قبل از ازدواج چیست؟
قانون طلاق و جدایی در انگلستان
در انگلستان، فرایند طلاق تحت چارچوب قانون طلاق ۱۹۷۳ (Matrimonial Causes Act 1973) انجام می‌شود که دلایلی مانند خیانت، رفتار نامناسب، ترک خانواده، و جدایی به مدت دو سال را به عنوان دلایل قانونی برای درخواست طلاق تعیین می‌کند. علاوه بر این، اصلاحات جدید در قانون طلاق، امکان طلاق بدون نیاز به اثبات تقصیر را نیز فراهم کرده است.
فرایند طلاق شامل ثبت درخواست طلاق در دادگاه، توافق بر سر مسائل مالی و حضانت کودکان، و نهایی‌سازی حکم طلاق است. همچنین، در صورت عدم توافق طرفین، دادگاه تصمیم نهایی را بر اساس شرایط هر مورد اتخاذ می‌کند.
مراحل طلاق در انگلستان
مراحل طلاق در انگلستان شامل چندین مرحله قانونی است که باید به درستی و با رعایت قوانین مربوطه انجام شود. از آوریل 2022، قوانین طلاق در انگلستان تغییر کرده و رویکرد “طلاق بدون تقصیر” (No-Fault Divorce) معرفی شده است. این تغییرات به منظور ساده‌سازی فرآیند طلاق و کاهش تنش بین طرفین صورت گرفته است. در ادامه، مراحل کلی طلاق در انگلستان به تفصیل آمده است:
۱. ثبت درخواست طلاق (Filing a Divorce Application)
اولین مرحله، ثبت درخواست طلاق است که می‌تواند توسط یک یا هر دو طرف به صورت مشترک ارائه شود. این درخواست باید به دادگاه خانواده ارسال شود و در آن دلایل پایان ازدواج ذکر شود. با توجه به قوانین جدید، طرفین نیازی به اثبات تقصیر ندارند و می‌توانند به دلیل “فروپاشی غیرقابل بازگشت” (Irretrievable Breakdown) درخواست طلاق بدهند. درخواست طلاق می‌تواند به صورت آنلاین یا از طریق فرم‌های کاغذی ثبت شود.
۲. ارسال اخطاریه طلاق به طرف مقابل (Serving the Divorce Papers)
پس از ثبت درخواست، دادگاه اخطاریه طلاق (Divorce Petition) را به همسر دیگر ارسال می‌کند. طرف مقابل باید این اخطاریه را دریافت و به آن پاسخ دهد. این مرحله شامل تأیید دریافت اخطاریه و موافقت با ادامه فرآیند طلاق است. طرف مقابل معمولاً ۱۴ روز برای پاسخگویی فرصت دارد.
۳. درخواست حکم میانی (Applying for Conditional Order)
در صورتی که طرف مقابل اخطاریه طلاق را بپذیرد و به آن اعتراض نکند، درخواست‌کننده می‌تواند از دادگاه تقاضای صدور حکم میانی (Conditional Order) را نماید. این حکم، اولین مرحله از جدایی قانونی است و نشان می‌دهد که دادگاه از نظر قانونی مشکلی برای صدور حکم نهایی ندارد. درخواست‌کننده باید حداقل ۲۰ هفته پس از ثبت اولیه درخواست، اقدام به درخواست حکم میانی کند تا به طرفین زمان کافی برای ارزیابی تصمیم خود داده شود.
۴. صدور حکم نهایی (Applying for Final Order)
پس از صدور حکم میانی، درخواست‌کننده می‌تواند پس از حداقل ۶ هفته، درخواست حکم نهایی طلاق (Final Order) را به دادگاه ارائه دهد. این حکم، پایان قانونی ازدواج را تأیید می‌کند و طرفین به صورت قانونی از یکدیگر جدا می‌شوند. پس از صدور حکم نهایی، ازدواج به طور رسمی خاتمه می‌یابد و هر دو طرف می‌توانند به صورت جداگانه زندگی کنند.
۵. توافقات مالی و حضانت (Financial and Child Arrangements)
در کنار درخواست طلاق، ممکن است نیاز به حل و فصل مسائل مالی و حضانت کودکان باشد. این مسائل می‌توانند به صورت توافقی بین طرفین یا با کمک دادگاه خانواده حل شوند. توافقات مالی شامل تقسیم اموال مشترک، پرداخت حمایت مالی (Maintenance)، و مدیریت بدهی‌ها می‌شود. همچنین، حضانت کودکان و حقوق ملاقات باید مشخص شود. در صورت عدم توافق، دادگاه تصمیم‌گیری خواهد کرد.
نکات مهم:
- مشاوره حقوقی:
داشتن مشاور حقوقی در تمامی مراحل می‌تواند کمک کند تا از حقوق خود آگاه باشید و از هرگونه پیچیدگی قانونی جلوگیری کنید. - حداقل زمان ۲۶ هفته:
بر اساس قوانین جدید، فرآیند طلاق حداقل ۲۶ هفته طول می‌کشد تا طرفین فرصت کافی برای ارزیابی تصمیمات خود داشته باشند. - دادخواست مشترک:
امکان ثبت درخواست طلاق به صورت مشترک توسط هر دو طرف وجود دارد که می‌تواند فرآیند را ساده‌تر کند.
این مراحل کلی به شما کمک می‌کنند تا از روند قانونی طلاق در انگلستان آگاهی پیدا کنید و اقدامات لازم را به درستی انجام دهید.
حق حضانت و ملاقات کودک
حق حضانت و ملاقات کودک در انگلستان بر اساس قانون کودک ۱۹۸۹ (Children Act 1989) تعیین می‌شود. این قانون بر اساس اصل “بهترین منافع کودک” تنظیم شده و هدف آن تضمین امنیت، رفاه و رشد سالم کودکان است.
والدین می‌توانند به‌طور مشترک حضانت کودک را بر عهده داشته باشند یا یکی از آن‌ها حضانت اصلی را دریافت کند، در حالی که دیگری حق ملاقات دارد. در صورت بروز اختلاف، دادگاه بر اساس معیارهایی مانند نیازهای عاطفی و فیزیکی کودک، رابطه والدین با کودک، و توانایی والدین در مراقبت از او، تصمیم‌گیری می‌کند.
دادگاه چطور درباره حضانت کودک تصمیم می‌گیرد؟
این‌که دادگاه حضانت کودک را به کدامیک از والدین می دهد به عوامل مختلفی بستگی دارد. معیارهای اصلی که در انگلستان برای تعیین حضانت کودک مورد توجه قرار می‌گیرند را در زیر می‌خوانید:
رفاه و منافع عالی کودک (Welfare of the Child)
اصلی‌ترین معیار در تصمیم‌گیری‌های دادگاه، منافع عالی کودک است. دادگاه‌ها بررسی می‌کنند که چه ترتیباتی بهترین تأثیر را بر رفاه فیزیکی، احساسی و روانی کودک خواهد داشت. این معیارها شامل ثبات در زندگی کودک، مراقبت‌های مناسب و امنیت او می‌شود.
نیازهای جسمی و عاطفی کودک
دادگاه‌ها نیازهای جسمی، روانی و عاطفی کودک را در نظر می‌گیرند. این شامل توجه به شرایط بهداشتی، تحصیلات، پایداری عاطفی، و محیط خانوادگی کودک است. دادگاه‌ها تمایل دارند تا شرایطی را انتخاب کنند که در آن کودک از لحاظ احساسی و جسمی حمایت و مراقبت کامل دریافت کند.
آرزوها و ترجیحات کودک (Child’s Wishes and Feelings)
دادگاه‌ها معمولاً به آرزوها و ترجیحات کودک نیز توجه می‌کنند، به خصوص اگر کودک به سنی رسیده باشد که بتواند نظرات خود را بیان کند. هرچند، میزان تأثیرگذاری نظرات کودک بستگی به سن و بلوغ او دارد.
ثبات و تداوم در محیط زندگی کودک
دادگاه‌ها به ثبات در زندگی کودک اهمیت زیادی می‌دهند و به دنبال ایجاد محیطی پایدار و امن برای او هستند. عواملی مانند مدت زمان زندگی کودک با والدین، ثبات در مدرسه و روابط اجتماعی کودک در این معیار تأثیرگذار هستند.
توانایی والدین در مراقبت از کودک
دادگاه‌ها توانایی هر یک از والدین در ارائه مراقبت، تأمین مالی، و حمایت عاطفی از کودک را بررسی می‌کنند. این معیار شامل ارزیابی وضعیت روانی، جسمانی و ثبات مالی هر یک از والدین می‌شود.
رابطه کودک با والدین و سایر اعضای خانواده
دادگاه‌ها رابطه فعلی کودک با هر یک از والدین و سایر اعضای خانواده را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. هدف این است که اطمینان حاصل شود کودک می‌تواند روابط مثبت و پایداری با هر یک از والدین و خانواده گسترده داشته باشد.
اجتناب از آسیب‌های احتمالی (Avoiding Harm)
یکی از معیارهای مهم، اطمینان از عدم وجود خطر آسیب‌های جسمی و روانی برای کودک است. دادگاه‌ها بررسی می‌کنند که آیا محیط زندگی کودک در هر یک از والدین، خطراتی مانند سوءاستفاده یا غفلت را به همراه دارد یا خیر.
توانایی همکاری والدین
دادگاه‌ها به میزان همکاری و آمادگی والدین برای تعامل و همکاری با یکدیگر در امور مربوط به کودک نیز توجه می‌کنند. اگر یکی از والدین نشان دهد که به طور مداوم در ایجاد مشکلات و نزاع بین والدین نقش دارد، این موضوع می‌تواند بر تصمیم دادگاه تأثیرگذار باشد.
دادگاه‌های انگلستان تلاش می‌کنند تا بهترین تصمیم ممکن را برای حضانت کودک بگیرند، به گونه‌ای که به منافع و رفاه او به‌طور کامل توجه شود. این معیارها به عنوان راهنمایی برای قاضیان و مشاوران حقوقی استفاده می‌شوند تا تصمیمات منطقی و عادلانه اتخاذ شود. برای مشاوره درباره گرفتن حضانت کودک می توانید با من تماس بگیرید.
قرارداد قبل از ازدواج
قراردادهای قبل از ازدواج (Prenuptial Agreements) در انگلستان به‌طور فزاینده‌ای در حال محبوب شدن هستند. این قراردادها به زوجین اجازه می‌دهد تا پیش از ازدواج، مسائل مالی و دارایی‌های خود را تنظیم کرده و در صورت جدایی، به یک توافق شفاف دست یابند.
اگرچه این قراردادها هنوز در دادگاه‌ها به طور کامل الزام‌آور نیستند، اما در صورت رعایت شرایط خاصی مانند مشاوره حقوقی مستقل، افشای کامل دارایی‌ها، و زمان مناسب پیش از ازدواج، دادگاه‌ها معمولاً به این توافقات توجه می‌کنند. این قراردادها می‌توانند خطرات مالی ناشی از طلاق را کاهش دهند و اطمینان بیشتری برای طرفین فراهم کنند.
برای تنظیم قرارداد قبل از ازدواج یا مشاوره درباره امور مربوط به دادگاه خانواده با من تماس بگیرید.